Kayınbiraderim ve eşi bir yıl önce bir köpek sahiplendiler. O zamandan beri evimize her geldiğimizde köpek de getirdiler. Kocam ve çocuklarım evcil hayvanlara pek düşkün değiller. Bu bizim için bazı rahatsız edici davranışlar. Onların arkadaşlığından gerçekten zevk aldıklarını aldıkları için onların sahibiyken sürekli köpeğin peşinden koşuşturuyorlar. Dolaylı olarak bir köpek bakıcısı almanın bir seçeneğini ima etmeye çalışarak, ama bu bir şans eseri ya da ıskaladı.

Bugünlerde onları sık sık davet etme konusunda kendilerini rahat hissetmiyoruz. Üzgünüm, çünkü aramızda bir mesafe barındırıyor. Herkesin bir evcil hayvanla rahatsız olmaması gerçeğini kabullenmeleri ve onu gittikleri her yere yanlarında götürmek yerine (birkaç saatine) evde bırakmanın uzunluğunu bulmaları gerekmiyor mu? Bunu kocama getirmekten nefret ediyorum çünkü onun da parçalanmış olduğunu biliyorum. Duygularını incitmeden nasıl harekete geçebilir ve kibarca onları haber verebiliriz?— Ad Gizli

Etikçiden:

Aile üyeleri de dahil olmak üzere almak üzere ev sahiplerine evcil hayvanların evlerine getirilmesinden rahatsız olup olmadığını sormaları görülür. Yine de, evcil hayvan sevenler, herkesin tüylü arkadaşlarını kendilerinin kadar çekici bulmadığının (ve her iki şekilde de bireylerin mücadele etmesi gereken aile defterlerini oluşturduğu) her zaman sahibi değildir. Başlangıçta konuşmuş olsaydınız, tüm bunlar muhtemelen sorun olmayacaktı. Bunun yerine, tavır alma – sessiz kalarak gerilimden sürmeler – artık sizi birbirinizle uzaklaştırıyor. Bu, çatışmayı zaman içinde büyüten dar görüşlü bir çatışmadan kaçınma biçimidir.

Kayınvalideniz, onlardan bahsetmezseniz, nefretinizi değerlendirmeye katamaz. Dolaylı imalarınız ağırlıklı olarak onların duyamayacakları bir köpek ıslığı. gerçekten nazik olmak, net olmayı gerektirir: saçları tüylü arkadaşları olmadan net bir ağ. Bu noktada endişelerinizi neden daha önce iletmemenizi sağlamak zorunda kalabilirsiniz ve incinmiş duygulardan tamamen kaçınamazsınız. Ancak ilgili bir içtenlik, şu anda yaptığınız şey üzerinde bir gelişme olacaktır: duyulmaz bir şekilde hırlarken yuvarlanmak.

Bonus Soru

Bir süre önce, genç bir adamın başkaları için çalışmak zorunda kalmaması için kendi işini kurmaya yardım etmeye çalışarak kurdu. Programların toplam mekanik zekasına sahip ve mükemmel bir marangoz ve çok yönlü bir tamirci. O da fakir bir aileden geliyor.

Yeteneklerine inandım, bu yüzden ona işi için malzeme aldım ve bir proje için ona cömertçe ödeme yaptım. Ayrıca ona bazı iş tavsiyeleri aldım, ancak onları takip etmedim. Mesajlarına cevap vermeyi bıraktı ve onu defterlerinde öylece uzaklaştı. Bunun için üzülüyorum ama ona iyi gelen biri nasıl davranılacağını bilmek için onun için daha da kötü niyetli. Bu adamın bağımsız bir işçi olmasına yardımcı olmak için çok zaman, enerji ve para harcadım. Buradan nereye giderim?— Ad Gizli

Etikçiden:

Diyelim ki bu genç adam bir hayırsevere kötü davrandığının farkında. Nedenini düşünmeye değer.

Belki de seni hayal kırıklığına uğrattığı için utanıyordur. Ona iş ayarların; Her ne olursa olsun, onun için yaptıklarınızdan yararlanmayı bir türlü toparlayamadı. Belki bazı mesajlarınız onu saygısız olabilir (muhtemelen yönlendirmelerinizi takip etmemesi ile ilgili olanlar). Mentorluk durumlarında doğru tonu yakalamak zordur. Ya da belki – kim bilir? — bir arkadaşınızın, nezaketinizin kendisine yönelik cinsel bir ilgiden kaynaklandığına onu ikna etti. Sosyal bilimciler bize daha düşük sosyoekonomik statünün daha düşük genelleştirilmiş güven seviyelerine karşılık geldiğini söylüyor; Garanti eksikliği doğurması. Tetikte olan insanların incitmeyi zorlaştırır ama aynı zamanda yardım etmeyi de zorlaştırır.

İlişkinizi yeniden çalıştırmayı denemek isterseniz, ona bir kahve içmeyi teklif edebilir ve yanlış bir şey yaptığınızı düşünüp düşünmediğini ve onu düzeltip düzeltemeyeceğinizi sorabilirsiniz. Cevap yoksa, seçimi veriyor. Nankörlük tutumu, ne yazık ki, kendini sabote etmek yaygın bir biçimdir.

Okuyucular Yanıtlıyor

Geçen haftaki soru, babası yeni ölen çalışanını işten çıkarmanın ne zaman uygun olduğunu merak eden bir misafirhaneden geldi. diye yazdılar: “Üniversiteden mezun olduklarından beri neredeyse on yıldır süren şirketimizde çalışıyor, ancak üretkenliği ve bağlılığı uzun sevgilileri olmayacak. Babasının kanserinden ölmek üzere olduğu için ve bu nedenle bu zor dönemde onu kovmaya karar verdik. beklememiz gerekiyor?”

Ethicist, yanıtında söylediklerini kaydetti: “Mektubunuz, ona uygun şekilde ilgilendiğinizi gösteriyor. Uygun bir aralıktan ne söyleneceğini size söylemem – birkaç hafta mı? Burada. )

⬥

buna katılmamak zorundayım deva ve bu çalışana ilgi gösterildi. Bana öyle geliyor ki, şirketinizde 10 yıldır çalışan bir genç, kendisine uygun rehberlik ve teşvik sağlanmış durumda, konumda ilerleyebilirdi. Bir şirkete karşı üretkenlik ve bağlılık, genellikle bir çalışanın kendisine değer verildiğini ortaya koyduğunda ortaya çıkarır. — Emanuela

⬥

Daha büyük bir etik ikilem Çalışan babanın yakın zamanda vefat etmesinden daha çok 10 yıllık şirkette çalışıyor olması olabilir. Kesinlikle 10 yıl sonra çok büyük bir uyarı yapılmadan bir kovmamak gerekir. Bu yılların içinde özellikle onları davet etmek ve bu konukları açıkça ifade edilmediğini merak ediyorum. — Jeanne

⬥

Ethicist’in eleştirilerine katılmama rağmen 41 yıllık sendika temsilcisiliğim bana, yöneticinin performansıyla ilgili olarak adamla çalışmaya çalışmanın tahmininin büyük müşterilerin asılsız olduğunu söylüyor. İşverenin performansta hata ayıklaması ve bunu iletmediği veya kişinin yeterli destekle gruplarını yardımcı olmadan bunu yaptığı sayısız örneğim var. — Dorine

⬥

Bir yönetici olarak , “güvenilirliği ve iş ahlakı zayıf” bir çalışanım varsa, bu benim açımdan ciddi bir çöküştür. Mektubu yazan kişi, şirkette yürüttüğü 10 yıl boyunca bu çalışanın eksik davranışlarını düzeltmek için hiçbir şey yapamadıklarından bahsetmiyor. Bir çalışan işyerinden çıkarılacaksa, önceki düzeltici işlemlere ve iletişime dayalı olarak bunu tam olarak beklemeli. — Mick

⬥

Bir ebeveynin uzun süreli koruma hastalığı ve ölüm yıkıcı bir olaydır. Ben eski bir hastane yöneticisi olarak biraz bekleyip çalışanla konuşma güçlüklerini düzeltmesi için birkaç ay süre görüyorum. Yapı ve iş olmak üzere iki büyük kayıp herkesin başa çıkabileceği çok şey olacaktır. Bu hassas zamanda ani bir karardan bakim ve bir süreç öneriyorum. — Marilyn

Kwame Anthony Appiah NYU’da felsefe öğretiyor Kitapları arasında “Kozmopolitanizm”, “Onur Act” ve “Bağlayan Yalanlar: Kimliği Düşün Yenidenmek” yer alıyor. Bir sorguyu belirlemek için: [email protected] adresine bir e-posta gönderin.