Abartıya alerjim var ama bir gücün (yemek bir yana) bánh mì’den daha ülkü olduğunu düşünmek zor. Elde edilen, özel olarak çözülen ve son derece lezzetli olan her üretilen bir kutuyu kontrol eder: en çıtır ekmekten çeşnilere (eğer öyle olursa) banh mì’nin dolgular ayinine kadar.
Adı geçen ürünlerin tam anlamıyla ekmek anlamına gelen gelir (bánh, Vietnamca’da çoğullanmış olan hamur temelli gıda anlamına gelen gelir; mì buğday anlamına gelen gelir), bu durumda ideal olarak taze birleştirilmiş bir bagettir. Ancak bu lezzetli temelden karmaşık bir dünya mümkün. Soğuk etler, köfteler, sardalyeler veya nemli tavuktan oluşan dolgunun keyfini çıkarın. (Yılların favorim yumurta ve bol miktarda pate toplanır.) Oradan, havuç turşusu ve daikon, kayıtlı, salatalık, mayonez, kişniş gibi bolluk ve hatta belki umami açısından zengin Maggi baharatının bir tutamını içeren paketleriniz (eğer ilgilendiğiniz şey satın alıyor).
Tarif: Bánh Mì
Her ne kadar kanonik olarak Vietnamca olsa da, yemeğin geldiği yerlerin küreseldir: Vietnam’da bánh mì’ye 1800’lerin başlarında rekabet edilmiş, ancak ekonomik, 19. yüzyıl Fransız sömürgecileri tarafından bölgesel bagetlerin tanıtılmasıyla ortaya çıkmamıştır. sahibi olmak. Birinci Dünya Savaşı sırasında buğday ithalatının kesintiye uğraması, Vietnamlı aşçıların pirinç unu denemelerine yol açtı ve ekmek yerel halk için daha erişilebilir hale geldi. 1950’lerde bánh mì, Fransız zevklerinden daha da uzaklaşmış ve bugün her yerde bulunan belirgin Vietnam yinelemelerine daha da yaklaşmıştır. Vietnam diasporasının küresel bir varlık haline geldiği 1970’lerden bu yana, banh mì da çoğaldı. Vietnam topluluklarının her yerde olduğu bánh mì’yi de bulun.
Bir dakika oldu ama ilk devam ettiklerim, Houston’daki, tek bir ekmek pişirme makinesinin yayınlanması çalışan bir anne-oğul ve teyze ekibi tarafından yapılan küçük bir Third Ward kahve dükkanında geldi. Dükkan artık kapandı ama sonsuza kadar yas tutuldu ve özlemim azaldı. Aslında bu, onun yeni şehirde sürekli olarak bulunduğum bir avuçten yemek biri.
Bir keresinde, Amsterdam’da, büyümekte olan ekmek olmayan bir makine arayışında, kanalın sağladığı serin bir köşede küçük bir Vietnam çiftçisine rastladım; orada şef, deva’yı alıp, ezmemi mantıksal sınırlarını bir şekilde pate ile kapladı. şu an. Bu yılın başlarında Seattle’da erkek arkadaşım ve ben, pazar günleri halka açık yerel yemekler sunan ChuMinh Tofu ve Vegan Meczup’ta oturduk. Bánh mì’leri bir senfoni gibi çıtırdadı ve muhtemelen evden çıkana kadar sahip olduğum en iyi şili gevrekleri gruptaydı. Birkaç hafta önce Tokyo’daki Bánh Mì Bá Ba’da, yol kenarındaki taburelerden birinde geleneksel yemek, sevgili bir arkadaşımın verandasında oturmaktaydı.
Ancak ne zaman Houston’da olsam, benim için en kolay öğrenilen keyiflerden biri, pek çok kişinin mutlu varlığıdır: Harris ve Fort Bend ilçelerinde bu ekonomikleri şeytan bir menüye rastlamaktan çok fazla blok yapmak zordur. Her nokta kendi müşteri kitlesine hizmet eder, ancak oldukça doğal olarak birim için üçüncü yerler olma rollerinde birleşmişlerdir. Bir dakika oturabilirsin. Uzatmak. Lezzetli bir tatlı yiyin. Bir süre dolaşıp dolaşın. Birkaç yudum kahve yudumlayın. Günün geri kalanına doğru yol alın.
Bu tarifin yılı domuz etidir. Kısa bir deniz muhafazası ardından etler kızartılıyor, ardından turşu, mayonez, depolama ve bir tutam otla birlikte sıcak bir baget içerisine dolduruluyor. İdeal olarak, bagetleri ve depolamalarını bir Vietnam fırınından veya mì mì depolamalarından ayrıntılarına kadar saklayabilirsiniz. Ve oradayken biraz pate almaktan asla zarar gelmez. Ama her zaman domuz omzuna fazladan giden değer; kalanlar değişir banh mì’nin vaadini taşır.
Şahsen ben bu mükemmel performansın mükemmel versiyonuna işaret etmekte zorlanıyorum: Bánh mì’nin bir başka neşesi de onu bulmayı düşünüyorsun, ancak birkaç hafta sonra kendiniz bir kez daha geldiğinde ve aynısını yerken bulmaktır. düşünce. Bunu New Orleans’ta, Los Angeles’ta ve Vancouver’da görmüştüm. Paris ve Osaka’da da bu durum hissedildi. Ancak benim için bir parça olan bánh mì’nin gerçekten özel olan tarafı, bölümü ve tarih ile birlikte, her lokantanın kafasında oluşan ortak soru işaretidir: gerçekten bundan daha iyi olabilir mi?
Tarif: Bánh Mì
