REKLAMLARI ATLA

Beyoncé’nin Simli, Parıldayan Yazı

Ağustos ayının sonlarında Beyoncé, Instagram’da bir hikaye paylaştı: Yaklaşan Rönesans Dünya Turu’na katılanlardan gümüş giyinerek gelmelerini istedi. Bu onun doğum günü dileğiydi. “Her gece bakışıyla parıldayan bir insan disko topuyla çevrede oynamak” diye yazdı. “Herkes birbirlerinin sevincini yansıtıyor.” Bu, son 10 yılda neredeyse tamamen medya iletişimlerinden uzaklaşan ve yalnızca arka plan aracılığıyla konuşmayı tercih eden bir kadından gelen ender bir istekti.

Bu Makaleyi Dinleyin

Üç gece sonra Las Vegas’ta kasaba beklentisiyle parlıyordu. Herkesin kontrolü: Parıldayan krom uzun çizmeler, işaretli çantalar, parlak Telfar çantalar ve yapay elmas kovboy şapkaları, keskin aralıklardan gelen ışın yakalayıp geri yansıtılarak, aynı nedenden dolayı şehir içinde olan geri kalanımıza Mors gönderiliyordu. . Slot makinelerinde yığılmış bir dizi atılmış elmas taklidi, banyolarda bırakılmış payetli sütyenler ve bindiğim neredeyse her taksinin, Lyft ve Uber’in arka koltuğunda bırakılmış başıboş parçalar vardı. Onlarca büyük olayların aynı anda yaşadığı bir şehirde Beyoncé etkisi deprem gibi yaşandı. Ya da belki bir tutulmak.

Gümüş gezegenindeki en güçlü iletkendir; elektriği diğer parçalar daha hızlı ve daha verimli bir şekilde hareket ettirir. O gece o parlak renge bürünmüş onbinlerce insan saf bir enerji detayı oluşturuldu. Stadyum parlıyordu. Beyoncé’nin hayallerindeki insan disko topu da yedek bir enerji kaynağıydı. İnsanları şarj edeceğim. Fikirleri şarj etmek. Momentum yükseliyor. Stadyum parıldadı, onun gümüş parçalarının içinden çıktığı, bizi ayakta tutan anların takımıyıldızını hatırlatıyordu. Az ve çok uzak olsalar bile yeterlidirler.

Mayıs ayında Stockholm’de başlayan Renaissance, Beyoncé’nin aynı adlı 2022 albümüne bağlı olarak dünya çapında 56 gösteriyle yaklaşık yedi yıl aradan sonra yaptığı ilk turneydi. Son yıllarda müzik ürünlerinin kişisel verileri daha açıklayıcı hale geldi. “Eve Dönüş” geleneksel olarak Siyahi üniversitelerde kutlandı; “Limonata”, kocasının sadakatsizliğinin kurtuluşuna doğru gidişatını çizdi. (Rapçi Shawn Carter, nam-ı diğer Jay-Z ile evlidir.) Ve şimdi “Rönesans”: Siyahi yetişkinlere ve trans dönemlerde bir performans, evin izlediği rüya gibi bir sahnesi boyunca anlatılan, Brooklyn’deki bağımlısı bir seksin modu olarak kolayca katılabilen bir hikaye. Parti. Canlı yayında “Rönesans”ın üretimiu maksimalist, hatta operatikti. Piroteknik, ritim düşüşlerini noktaladı ve gösteri başına en az altı kıyafet değişimi (her gösteride yeni görünümlerle), neredeyse iki düzine takipçi, tam bir müzik grubu, akrobasi ve Beyoncé’nin tanrıya benzeyen kristal bir ata bindiği bir final vardı. gümüş konfeti kar fırtınası.

Beyoncé’nin yaptığı şey kültürel bir etkinliğe dönüşüyor, ancak Rönesans Dünya Turu kültürel bir harekete dönüştü. İnsanlar onu dünyada dolaşıyor, set listelerini ve moda seçimlerini karşılaştırıyor, birden fazla gösteriye katılıyor. Gümüş ve yapay elmaslar, herhangi bir marka logosu kadar tanınabilir şekilde Rönesans’ın çiçeklenme durumuna geldi. Turda ürünler tükeniyor ve krom, sonbahar görünüm kitaplarında yer alıyor. Görüntü ve tur fotoğrafları aylarca sosyal medyayı kapladı ve kalabalığa yönelttiği aracı belgeledi; bunlardan biri “Enerji” şarkısıyla bağlantılıydı ve bu sırada “herkese bakımına bakın” dizesini söyledikten sonra durakladı, eğitilen da aynı şeyi yapacak kadar sakinleşip sakinleşmeyeceğini görmek için bekliyorum. Hayranlar ayrıca Beyoncé’nin bu yıl sahneye çıkan en büyük çocuğu Blue Ivy Carter’ın kendine olan güvenini de dile getiriyor. Gösterinin ardından geri dönüşlere adanmışlık Reddit konuları var. Ve tur, daha önce Madonna’nın 2009’da düzenlediği, solo kadın sanatçıların en yüksek hasılat rekorunu da geride bıraktı. Turun devamında Beyoncé, Amerikan ekonomisine yaklaşık 2008 yılı kadar, tahminen 4,5 milyar dolar kazandırmış olacak. Olimpiyatlar Pekin’e yaradı.

Bütünlüğün yolunu, ona adım atan neredeyse hepsini değiştirir. Oprah, Beyoncé’nin performansına verdiği tepkinin bir sonucu olarak Instagram’da paylaştı. Sıradan bir odadan çapraz dururken, bir şekilde suskundu. “Çığlık atamıyorum” diyor, sesi duygudan boğuk çıkıyor. “Huşu içindeydim. … Bu hatalara kadar en olağanüstü şey gibi.” Oprah’ın yakın arkadaşı Gayle King de hacca gitti elbette. Lenny Kravitz, Pharrell Williams, Kelly Rowland, Jeff Bezos, Paul McCartney, Prens Harry ve Meghan Markle, LeBron James, Dua Lipa, Başkan Yardımcısı Kamala Harris, Shakira, Madonna, Angela Bassett, Natalie Portman, Megan Thee Stallion, Zendaya ve Zendaya da öyle. Tom Holland ve diğerleri.

Birçok gösteride, insanların performansının duyusal aşırı karşılıklı işlemesini görüyoruz. Bazıları dans etti; diğerlerinin göğüslerinde, saygıyla, yüzlerinden akarak hareketsiz kalmaları. Orada bulunamayanlar FaceTime ile içeri alındı. Yabancılar saklanmak için bir araya toplandıklarında genişlediler, toplandılar, dans etmek için teşvik ettiler. Ancak koltuklarım Beyoncé’ye ne kadar yakınsa, insanlar o kadar az hareket ediyormuş gibi davranmıştı. Bunun yerine, bir buluşmayı kontrol etmek için fırınlanmış kaşlarınızın biraz yandığını hissettiği gibi, onun tüm gücünü tüm vücutlarıyla emdiler.

Turun gösterisinde olduğu gibi o gece Vegas’ta, solo kariyerinin ilk günlerinden kalma, takıntıyla karışık bağlılığı konu alan “Dangerously in Love” şarkısıyla açıldı. Bu bir yemin, müzikal açıdan iki kanlı başparmağı değiştirmenin karşılığıdır. Şarkıyı 19 yaşında, Jay-Z’ye ilk aşık olduğu sırada gruplar başladı. 20 harften fazla bir süre sonra, zaman ve kapsamlı planlama daha zengin bir projeye dönüştürüldü.

Beyoncé, her zaman bir laboratuvar teknisyeni mesafeleriyle çalışmayı, riffleri incelemeyi ve heceleri birbirinden ayırmayı, sesleri dışarı aktarmayı ve melodilerin rezonansını test etmeyi başardı. Artık geçmişteki taraftarların duraklarının önünde sahneye çıkmak için, uzun süren deneylerin meyveleri tam anlamıyla sergileniyordu.

42 yaşındaki Beyoncé, şarkının nesnesini ve konusunu soyutlamak için odanın nasıl ayarlanacağını (karakteristik hırıltısı falsettoda süzülüyor) ve vücut dilini (yaldızlı bir patron gibi daha yardımsever) nasıl ayarlayacağını buldu. ritmiki çırpınan “Seni seviyorum”lar artık bir günah çıkarma hissi kesiliyor. Bir rehin gibi hissediyorlar. “Hayat denen şeyi sen olmadan yapamam” cümlesinin geçtiğinde genç aşkın pervasızlığını geride bırakmış gibi oluyor. Şimdi ilişkileri, kariyeri, hayranları ve kendisi için kurduğu bu dünya hakkında şarkı söylüyor. Şarkının sonuna doğru Beyoncé’nin boğazından yükselen ve göğsünüze doğru yolu bulan, orada sıkışıp kalabileceğiniz tüm öğrenenleri çözen bir vokal analizi var.

Bir şarkıcı ve söz yazarı olarak Beyoncé, tüm pop yıldızları gibi, bir aşkın bilgisidir. Albümde bu onun zayıflığı gibi diyordu. Onun yüzünden sarhoş olmuş, onun yüzünden deliye dönmüş, onu aşmaya çalışıyor, onu arzuluyor. Tarihsel olarak bu onun için bildikleriniz zor. Ancak şimdi, geri yayılacak kadar fazlası görülüyor gibi görünüyor. Aşk kalpte oluşan bir duyguysa, zevk de onun somutlaşmış eylemidir. Audre Lorde’un dönüm noktası niteliğindeki makalesi “Erotik Kullanımları: Güç Olarak Erotik”te yazdığı gibi, bu hazzı bulmak yalnızca hazcı bir arayış değildir; bu, “yaparken ne kadar hissedebildiğimiz” sorusudur.

Yapma duygusu, Rönesans Dünya Turu’nun merkezi yer alır. Beyoncé’nin grubunun performans sergilediği sahnenin ortasından itibaren bir delikli şekilde sürdürüldüğü görülüyor. Disko topunun içi gibi. “Rönesans” albümü, Memphis’li rapçi Prenses Loko’nun “Lütfen, [küfür] beni durdurmuyor” diyen bir mısra örneğiyle açılır. Beyoncé konser sırasında, şarkının pistinde daha uzun bir süre boyunca tekrar tekrar dönüşe izin veriyor. Etki canlandırıcıdır. Bir albüm olarak “Rönesans”, zevkin nasıl geliştirileceğine ve ne temiz olursa olsun ona nasıl tutunulacağına dair bir plandır; Tur, yaşamayı umduğumuz dünyanın vizyonunu gösterir ve aynı zamanda içinde barındırdığı dünya için acıyı salıvermek için bir şanstır.

İki tane şu anda bu ülkelerde çok farklı kanlanmalar öneriliyor. Las Vegas’ta ayrımlar bundan daha net olarak sunuluyor. Beyoncé ünlü gösterişli şeritlerin güney ucunda sergilerken, pek çok hayal ürünü ve pek çok ertelenmiş arzu için bir işaret ışığı olan Trump International oteli kuzey ucunu belirledi. Beyoncé, pandeminin zorlu günlerini üç bölümlük serinin ilki olan “Rönesans” albümünü gerçekleştirmeyi başardığını söyledi. Sonuçta rönesans bir şeyi geri getirmenin başka bir yolu vardır. Peki Beyoncé’nin yeniden dirilmeye değer olduğunu düşünüyor mu? Aşk, özgürlük, güvenlik. Bu başka türlü bir isyandır. Ve onun kışkırttığı şey, bedeninize tam olarak yerleşme isteğidir.

Gösterinin en çok konuşulan anlarından biri laik kulüp marşı “Church Girl” sırasında Beyoncé’nin şarkı söylediği sırada geliyor – yani, şarkı söylemekten çok ulumalar öyle ki kelimelere karışıyor ve içinden geçilebilecek bir anahtar deliği haline geliyor – ” Bu partiye gireriz bu dışarıda bırakacağım, Konserde, bu şarkının benzer bir çağrının daha önceki bir yinelemesiyle, 2006’daki parçası “Get Me Bodied” ile, “Church Girl”ün 1.0 versiyonuyla harmanlanıyor. fazla uyandırabileceği üzerine bir değişiklikdur. Ancak şimdi, herhangi bir dış devre olmadan bunu kendi başına nasıl öğrenilir.Şarkı buradan Beyoncé’nin, Maze’in Frankie Beverly’yle birlikte söylediği klasik yaz şarkısı “Before I Let Go”nun cover’ına Dansçıları tanıdık ve ailevi bir dansa başlıyor: Electric Slide.Komünal dansın bedeni ve ruhu yeniden bir araya getirme konusunda esrarengiz bir yetenek vardır; Bedenlenme araçların çoğu zaten Siyahların sosyal ritüellerinde yer alıyor. Beyoncé ve akrabaları, bu serbest bırakmanın güvensiz veya görülmediğini düşünüyorsa, bunun birkaç farklı yol olduğunu söylüyorlar, gelin boyutunun nasıl yapılacağını gösteriyorum. Gösteri sırasında birçok kez, sahnenin kullanımlı deliğinin çevresine dizilmiş, terapi doğru yakınlaşan perspektifle bizi içeri davet eden iki ayrı ama görseli ortaya çıktı. Vücudunun içine gir, ya da giremiyorsan benimkine gir.

Knowles-Carter’lara yönelik ortak eleştiri, varlıkları, gücü ve özgürlükleri biriktirme çabalarının her şeyi tükettiği yönündedir. Ancak “Pure/Honey” sırasında sahnenin ruh treni hattına ve balo salonuna dönüştüğü bir an var. Ve ardından Beyoncé olağanüstü bir şey yapıyor: Dansçılarıyla vücutları değişiyor. Yani, sürekli yer değişiyor, ana sahneye sırtını dönüyor (tüm vücut mikrofonu düşüyor) ve muazzam profesyonel ekibinin sıralamada yer almasına izin veriyor. Spot ışıklarından cesaret alan pezevenkler, sahnede modayı takip ediyor ve kedi yürüyüşü yapıyor. Turun en zafer anlarından biridir.

Son derece duygusuz zamanlarda. Artan iklim krizleri, artan ekonomik baskılar ve küresel anlamda bağnazlığa ve faşizme yönelişin kıvrımlarına katılması, beden ve zihin üzerinde eklenebilir bir etki yaratabilirsiniz. Rönesans turu bunun panzehiri haline geldi. Gösteri, nasıl hatırlanacağı konusunda üç saatlik istatistikler bir atölye çalışması gibi geliyor duygu Sevinç ya da üzüntü olsun, erişilebilecek her türlü duygu. Beyoncé’nin kendisi modellik yapıyor. “Manşet It”te “Hiç böyle eğlendin mi?” diye soruyorum. Cevabını performansıyla veriyor. Kıyafet seçimlerinden abartılı yüz ifadelerine kadar mizah anlayışı tam anlamıyla sergileniyor. Beyoncé’nin kariyeri boyunca gördüğümüz tüm versiyonlarına (güzellik kraliçesi, cadaloz, küçümsenen kadınlar) rağmen stand-up’ın en sınır tanımayan komedyeni olabilir. Ancak Rönesans Dünya Turu canlılık ve canlılığın güzelliğiyle bezendiği kadar ölümlülükle de meşguldür. Siyahi, renk ve trans yaşam güvencesizliğinin derinden farkındalığıdır. “Isınmış”da “Özgürleşmiş, sanki vaktimiz yokmuş gibi yayınlanıyor” şarkısını söylüyor. Dünyanın sonundaki zevk neredeyse imkansız geliyor. Yine de Beyoncé bize bunun hakkımızın olduğunu gösteriyor. “Rönesans”ın orijinal şarkı listesi yayınlandığında hayranlar “Amerika’nın Bir Sorunu Var” şampiyonluğunu gördüler ve bunun üzerine Breonna Taylor ve George Floyd’u onurlandıran bir miting marşı alkışladılar. Bunun yerine şarkı muhalif bir taktik benimsiyor. Amerika’nın sorunlarının çok fazla özgürlüğe sahip olmamız öne çıkıyor.

New York bölgesindeki bir gösteride ilk kez, O’Shae Sibley genç siyah adamın bir adamı Brooklyn’deki bir benzin istasyonunda şarkı sözlerine moda olduğu için bıçaklanarak öldürüldüğü geceydi. O gece, direnişin sıcaklığı (50.000’den fazla insan, meydan okuyan bir büyü gibi tıslayan geceye kadar “ruhumu kıramayacaksın” diye bağırması) ile trans ve eşcinsel insanlar amansızca tehdit etmeyen kontrolsüz şiddet arasında korkunç bir çatışma. Las Vegas’ta günün günlerinde, Jacksonville, Fla.’da beyaz bir adam Dollar General’a ateş açarak üç Siyah kişiyi hedef aldı ve öldürdü. Konserin coşkusu ile dünyanın gerçekliği arasındaki değişim o kadar rahatsız ediciydi ki neredeyse fiziksel olarak acı veriyordu. Konser beni o kadar bütünüyle bedenime geri soktu ki ortaya çıkardım daha ayrıntılı sorulardan kaçınamadım: queer ve trans görünüşlük ile şiddet arasındaki ilişkiler; çoğu kişi için engelleyici olan bu dönüştürücünün alana ait bedeli; ve Beyoncé’nin daha radikal fikirlerinden bazılarının Siyah kapitalizminin müjdesiyle nasıl bağdaştırılacağı (kendi söylediği gibi, “bu tür bir aşk, büyük iş”). Ve yine de, tüm klinik boğulmama rağmen, Ulusal Siyah Tiyatro’nun kurucusu Dr. Barbara Ann Teer’in “Alien Superstar”ın sonunda ilklayan konuşmasını notalayan rapsodik sentezleyicileri sakatken gözyaşlarına boğuldum. Siyah ifadedeki güzellik. İçten gelen bir yana, onun mesajının performansının doğasında var olan güçlerin beni ilgilendiren özellikleri; sizi ölü görmeyi tercih etmeyen bir dünyada kendinizi sevmeme konusunda. Gösterinin başındaki baladlar gibi “Rönesans” da pek çok açıdan bir ağıttır. Ancak Beyoncé cenazeyi kaldıran kişi değil; cenaze töreninde ikinci sıra bandosunu yönetiyor.

“Derin zaman” Dünyanın jeolojik özgürlüğünü ifade eden bir terim. Beynin işleyişini yeniden yönlendirmesini, zaman günler veya aylar yerine milyar yıllık kronolojilerle düşünmesini gerektirir. Hayatımızın ikiz önemi ve önemsizliği ile bazı güreşlere neden olabilir. Gösterinin bir bilgisayarda Albert Einstein’dan bir alıntı gösteriyor: “Hayal gücü bilgiden daha önemlidir.” Bilmediklerimiz. Özellikle kendimiz için hayal ettiklerimiz sınırsızdır. Konser, Beyoncé’nin kozmolojisine dair bir fikir veren görsellerle noktalandı: Beyoncé’nin geniş galaksileri arasında suüzülen grafikleri arasında, şarkıcının uzayda gezinen bir roketin üzerinde kanatlı robotik versiyonu da yer alıyor. Görüntüler, Dünya dışında bilinen ve bilinmeyen diğer varoluş biçimlerini akla getiriyor.

Yaşam boyu kariyeri boyunca Beyoncé, başka birinin onu kutlamasını beklemek için durmadı (eğer öyle olsaydı muhtemelen hala bekleniyordu). Ve “Rönesans”a bakmanın bir yolu da kişisel bir retrospektife benzer. Pop projelerinin çoğu (ve kişisel gelişim konusundaki kültürel saplantılarımızın çoğu), yeniye yer açmak için geçmiş benlikleri bir kenara bırakarak yeniden keşfetme etrafında dönüyor. Beyoncé’nin tüm dönemleri ortaya çıkıyor ve güncelleniyor. “Run the World” adlı şarkı sırasında, trans kadınlar için günlük dilde kullanılan bir kelime olan “GWORLS”, koronun “kızlar” diye seslendiği her çağrı ve tekrar vuruşunda görüntü ekranlarında parladı.

Ancak Beyoncé aynı zamanda bir arşivci. Gösterilen etkilere göre bir sunak performansı görülüyor: Göksel bir kıkırdama Janet Jackson’a saygı duruşunda bulunuyor ve metalik bir göğüs parçası “The Bodyguard”da Whitney Houston’a selam veriyor. Saç fırlatma hızı Tina Turner’ı hatırlatıyor. Hızlı kalçalar Josephine Baker’ın muz eteğini yeniden canlandırıyor. Beyoncé’nin kendisi tarafından yönetilen müzik prodüksiyonu, “Rönesans”ın bazı bölümlerini daha önceki kataloğuna bağlamayı içeriyor ve anlatısal ve müzikal canlılığın evrimini sergiliyor. Canlı yayında “Virgo’s Groove” eski aşk şarkıları “Rocket” ve “Say My Name” ile örerek cinselliğine ve birlikteliğine güvenen bir kadının gelişmesini resmediyor. Gösterinin terzilik kataloğunun çoğunu da kendine gönderme yapıyor. Thierry Mugler tarafından tasarlanan arı kostümü, yıllar içinde işbirliklerine saygı duruşunda bulunuyor. Bir çift büyük boy kapaklı telefon küpesi, onun “Video Phone” şarkısını anımsatıyor. Bizi korurken bir turla gezdirirken, bize Siyah kadınlığına ilişkin kavramlar onu her zaman nasıl tanımladığını hatırlatıyor. Siyahlığın Amerika ve dünya için gidişatı ve temel bir belirsiz olarak erişimini yeniden yapılandırmak gibi kişisel bir görevde gibi görünüyor.

Beyoncé’nin 2020 görsel albümü “Black Is King”den bir şarkı olan “MY POWER” sırasında Blue Ivy’nin sahneye çıkmasıyla özellikle duygusal bir an yaşanır. Blue Ivy, doğduğu andan itibaren yüz özellikleri ve saç dokusu nedeniyle internette zorbalığa maruz kalmaya devam eder. Burada Beyoncé, şarkının “bu o akraba, bu o deri, bu o savaş, bu o soy” sözü sırasında anne-kız koreografisine başlarken ona işaret ediyor. O anda Mavi Sarmaşık’a aktardığı güç, dış dünyaya karşı bir istihkamdır. Bu başka tür bir mirastır; kendi hikayesinin uygun şekilde sunulabilmesi yazabilme yeteneğidir. En dramatik set değişikliklerinden birinde Beyoncé, büyük, parıldayan, Botticelli tarzı ve sırt üstü bir istiridye kabuğu içinde, satirik bir alçakgönüllülüğün sinyalini veren ve aynı zamanda kendini memnun etmeyi çağrıştıran, çekingen bir şekilde rahatsız edici bölgede bulunan bej parlaklıklı bir elbiseyle görünüyor. Beyoncé, ikizleri Rumi ve Sir’e hamileyken 2017’de Awol Erizku’nun cömert fotoğraf çekimi de dahil olmak üzere her yıl Siyah Venüs’ü taklit ediyordu. “Siyah Venüs” ifadesi aynı zamanda 1800’lerin başında Avrupalıların şaşkınlık bakışları için neredeyse çıplak bir şekilde zorla sergilenen Güney Afrikalı Saartjie Baartman’ı da rekor için rekora imza attı. Görünen o ki Beyoncé’nin kendi imajını oluşturduğu kadar, bunu yapamayanlara da sesleniyor.

İzlediğim gösterilerden birinde Beyoncé, göz kamaştırıcı pullu pelerinle stadyumun çevresinde uçarken seyircilerine sevildiklerini hissettiklerini hissettiklerini umduğunu gösterdiyi gösterinin kapandığını belirtti. Kendilerini güvende hissettiklerini. Herkes nerede yaşadıklarını hatırlamaları için yalvardı. Hepimizin ayrılmadan önce hepsinden nasıl göründüğünü, kimin kollarını tuttuğunu ve kalplerinin doluluğunun zihinsel bir şekilde çıkmasını teşvik etti. “Ona istenilen zaman dönebilirsin.”