‘Hayır satın alma’ Belediye Başkanı Eric Adams, Eylül ayında Manhattan’ın Yukarı Batı Yakası’nda belediyenin yaşadığı bir toplantıda konuşmasında, bu ulusal krize destek olması gerektiğini söyledi. Şehrin barınma sisteminin yerleşen çok uluslu göçmen akınından bahsediyordu: Geçen yılın baharından bu yana 118.000’den fazla, her ay yaklaşık 10.000 kişi daha geliyor. Şu anda şehrin devasında yaklaşık 115.000 kişi yaşıyor ve bunların yarısından fazlası göçmen. Ağustos ayında dolar şehir, bu mali yılda göçmenlerin bakımına 5 milyar harcamayacağını öngörmüştü.

Adams dinleyicilerine “Bu sorun New York şehrini mahvedecek” dedi. “Bu şehirdeki her hizmet etkilenecek.”

New York’ta ülke genelinde yaşanan kriz hissine yanıt veren İç Güvenlik Bakanlığı’nın güncel günlerinde yaklaşık 472.000 Venezuelalıya geçici koruma sağlayan, onlara ABD’de 18 ay yaşama ve çalışma izni dağıtıldığını duyurdu. Bu önlem New York’a yardımcı olabilir çünkü oradaki göçmenlerin çoğu Venezuela’dan (Teksas üzerinden) eyalete gelmiş durumda. Ancak Adams’ın Yukarı Batı Yakası’nda işaret ettiği gibi, New York artık Ekvador, Doğu Avrupa ve Batı Afrika da dahil olmak üzere “dünyanın her yerinden” gelen göçmenlere de ev sahipliği yapıyor; dolayısıyla Biden yönetiminin geçici koruma uygulamalarına ilişkin karar, en iyi ihtimalle sınırlı bir karardır. ve geçici bir çözüm.

Son üç başkan, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki kitlesel izinsiz göç sorununun çözülmesine çalıştı ve başarısız oldu. Başkan Obama, hapishaneyi Göçmenlik ve Gümrük Muhafaza’ya (ICE) bağlarken bile, reşit olmayanların sınırlarının dışını düzenleyerek ve göçmenlik görevlilerine ciddi suçluların tutuklanmasına parlaklık verme talimatlarını vererek hoşgörü ile yaptırımlar arasında denge kurmaya çalıştı. Başkan Trump ne olursa olsun mali maliyeyi vurguladı: küçükler için geciktiren işlemi iptal etmek, belgenin kişinin korunmasını parlaklığını ilan etmek, göçmen aileleri ayırma ve yaklaşık 400.000 kişinin geçici korumasını sona erdirmeye çalışmak – ancak Trump aynı zamandaen işlemi yaklaşık 200.000 Venezüellalıyı da geciktirir genişletti. ofisteki son tam günü.

Başkan Biden şu ana kadar empati ve mali stratejiyi yeniden canlandırdı: küçükler için ertelenmiş işlemi yeniden başlatmak ve Venezüellalılara yardım etmek ve aynı zamanda sığınma talebinde bulunmayı zorlaştırmak.

Ancak politikadaki bu lisans, Amerika Birleşik Devletleri’nin Güney sınırlarından girmeye çalışan göçmenlerin sayısı üzerinde neredeyse hiçbir etki olmadı. Obama ve Trump en çok sayıda karşıt stratejiler seçtiler ancak biri Rio Grande Vadisi’ndeki göçmenlerin tutuklanmasına izin vermemesine karar verdi. Ancak 2019’da, pandemi Trump’a sığınmacıları Meksika’ya geri dönmeye zorlama kanunu getirmeden önce, Gümrük ve Sınır Koruma (CBP), Obama yıllarında göçlerin zirvede olduğu dönemde yaklaşık 82.000 daha fazla göçmeni orada tutukladı.

Zaten yeni bir grup başkan adayı, seçimleri halinde her şeyin farklı zenginleşmelerini sağlıyor. Ancak Amerika’nın göçmenlik sürecindeki bir yeniden düzenleme yapılmadığı süre boyunca bu sürenin uzun süre değişmesi pek mümkün görünmüyor. Bunun nedeni, “çözümlerin” sıklıkla temel nedene temas etmesi: İzinsiz göç, Amerika’nın önüne koyduğu tüm engellere rağmen, çok sayıda ABD’li işveren için bir nimet ve daha iyi bir yaşam arayan göçmenler için makul bir bahis yapmaya devam ediyor.

Başlangıç ​​olarak, Dünyamızın daha önce hiç olmadığı kadar hareketli bir yerin işleyişini varmak önemlidir. Yabancı bölgede daha iyi yaşamlar aramak için evlerini terk eden insanların sayısı, yıllar boyunca mutlak olarak artıyor ve artıyor. Birleşmiş Milletler’e göre 2020’de 281 milyon insan gelişmiş ülkeler yaşıyordu. Ancak Kovid-19’a tepki olarak ve Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmesinden sonra uygulanan seyahat kısıtlamalarına rağmen 2019’a göre yüzde 3,5 daha fazla.

BM’nin raporu her türden uluslararası göçmeni bir araya getiriyor. Bu grup, tutulan çalışan vize sahibi profesyonelleri, ikamet yerini kalıcı olarak değiştirmek isteyen sığınma başvuru sahiplerini ve mevsimlik işlerde çalışan belgeleriz işçileri içermektedir. Ancak yine de kullanılması faydalıdır. Hem dünyanın artan ekonomikliğini hem de Amerika’nın tercih ettiği bir destinasyon olarak kendine özgü türleri gösteriliyor. Uluslararası göçmenlerin yalnızca beşte biri Kuzey Amerika’ya gitse de, Amerika Birleşik resimleri son 50 yılda diğer ülkelerden daha fazla göçmen çekmiştir. BM, 2020’de ABD’nin yaklaşık 51 milyon uluslararası göçmenin barındırıldığını belirtiyor. İkinci olan Almanya’nın ise yaklaşık 16 milyonu vardı.

Göçmenler Amerika’yı hayal ediyorlar çünkü onlar ekonomimizin sağlam bir parçası. Bu yeni bir şey değil; Amerika’nın ekonomisi her zaman, ister pamuk toplayan köleleştirilmiş Afrikalılar, ister demiryolları inşa eden Çinliler, kömür kazıyan İrlandalılar, elbise dikenli İtalyanlar veya meyve hasadı yapan Meksikalılar olsun, yetkiliz, yabancı doğumlu işçilere dayanmıştır. Bugün bile ABD ekonomisindeki bazı sektörlerde neredeyse kasıtlı olarak bırakılan işçilere ayrılmış görünüyorlar. Kongre 1938’de Adil Çalışma Standartları Yasasını kabul ederek en az fiyat artışlarında, tarımsal üretimin ve ev tüketiminin çoğunluğu bu yasanın korunmasından hariç tutulmuştur. Kongre 1970’de Mesleki Sağlık ve Güvenlik Yasasını kabul ettiğinde bu işçiler yine büyük ölçüde dışlandı. Amerikan Üniversitesi’nden hukuk hizmeti Anita Sinha bana “Daha önce köleler tarafından doldurulan bu alanlar artık göçmenler tarafından dolduruluyor” dedi. “Tasarım gereği sömürücüler.”

Diğer sektörler daha yeni bir strateji olarak yabancı uyruklu insanı kullanıyor. Örneğin antropolog Angela Stuesse, Mississippi’deki kümes hayvanı endüstrisinin araştırdığında, Afrika kökenli Amerikalıların 1970’lerde daha iyi ücretler ve çalışma koşulları için örgütlendiğinde, iş adamlarının Latinlerden oluşan alternatif bir iş gücü ürettiğini buldu. Teksas ve Florida. Bu göçmenleri alıp naklederken, Mississippi’nin merkezinin ve Güney genelinde kümes hayvanı endüstrisinin demografik dönüşümünü katalize uygulandığı görülüyor.

Bugün göçmenler Amerika’daki rutin olarak hemen hemen mavi ve pembe yakalı olarak istihdam ediliyor. Son zamanlarda Hannah Dreier tarafından yapılan araştırmalar, refakatsiz çocukların Cheerios’larını paketlediğini, otel çarşaflarını yıkadığını ve tavuk işleme tesislerini sterilize ettiğini ortaya çıkardı. Amerika Birleşik resimlerinin bunları ve diğer istismarcıların saklanması yasaklanan davranışlar var, ancak birçok şirket geçici bir çözüm buldu: kişisel bulma araçları. Chicago’daki Raise the Floor Alliance’ın meşru yöneticisi Kevin Herrera, “Bunların hepsi davaları atlatmak için tasarlandı” diye bana kanıtladı. Çoğu zaman, çaresizlik içinde iş kurtarmaları için çeşitli aşağılayıcı veya tehlikeli ışınlara maruz kalacak kişilerin işe alma koşullarında bulunmaktadır. Ofisleri bazen şirketlerinin fabrikalarının içinde oluyor. Ancak çalışanlardan biri şikayette bulunursa, yerinde yaralanırsa veya kaçak durumdayken yakalanırsa, acente müdahalesi yaparak şirketin kanuni sorumluluğundan kurtulmasını sağlar.

Amerikalı öğrencilerin, çimlerini kesmenin, banyolarını temizlemenin, evlerini inşa etme, elmalarını toplamanın, tırnaklarını boyamanın ve genç ve yaşlılarının bakımını yaptırmanın son derece ucuz yollarında bu sistemlerden faydalanıyorlar. Bu hizmetler için sürdürülen seriler nesiller boyunca ulusötesi göçmenler tarafından sübvanse edildi. 2015 yılında Texas A&M’deki ekonomistler, göçmen ailenin sütünün tükendiği durumda perakende satış fiyatının neredeyse iki yılda devam etmekteydi. Son zamanlarda Florida’da inşaat projeleri durdu ve eyaletin belgesiz konut hedefi alan yeni yaşamlarının sonraki maliyetleri arttı. Ekonomistler, oğul göçmenlerin pandemi sonrası enflasyonun en kötü durumda de hafiflettiğini söylüyor.

Amerika Birleşik resimlerinde bu ekonomik dinamiklerin versiyonları her zaman devrede olmuştur, ancak son 100 yılda elde edilebilir şey, göç politikasının haklarından mahrum bırakılmış kalıcı bir “yasadışı” işçi sınıfı yaratma şeklidir.

1920’li yıllara kadar Amerika, göçmenleri neredeyse açık bir sınırla kabul ediyordu. Politikalarımızı kısıtlamayı değil düzenlemeyi vurguluyordu. Birkaç genel kategorinin (örneğin, çokeşliler ve hükümlü suçlular) girişi yasaklandı, ancak hemen hemen herkesin Amerika Birleşik resimlerine girişine ve süresiz olarak ikamet izni verildi. Kısıtlamaya yönelik hareket, 1882’de Çinlileri hedef alan yasalarla başladı ve ardından neredeyse tüm diğer ulusal gruplar da dışlayacak şekilde gelişti.

Günümüzde yasal göç çoğu insan için neredeyse katlanır. Cato Enstitüsünden David J. Bier yakın zamanda Amerika Birleşik resimlerinde kalıcı olarak taşınmaya kişilerin yaklaşık yüzde 3’ünün bunu yasal olarak yapabildiğini tahmin etti. Mevcut düzenlemelerin kapsamlı bir incelemesinde, “Yasal göç, sırada beklemekten çok piyangoyu kazanmaya benziyor: Olur, ancak o kadar nadirdir ki, herhangi bir bireysel durumda bunu beklemek mantıksız” diye yazdı. Şu şekilde parçalanıyor: “Yasa dışı göçe alternatif olarak yasal göç sistemi depolama, emeklilik için birikim yapma alternatif olarak Powerball oynama şekli farklı.”

Başka bir deyişle yasa dışı göç, Amerika’nın yabancılara olan susuzluğu ile katı göç davranışları arasındaki çatışmanın doğal sonuçları. Dünyanın artan ilişkileri ve sistemleri bu dinamiği daha da güçlendirdi. Şu anda Amerika Birleşik resimlerinde 11 milyondan fazla belgesiz göçmen var; bu sayı 1990’da burada yaşayanların üç katı. Ve son mali yılda, Rio Grande Vadisi’ndeki CBP sistemlerinin sayıları bir rekora ulaştı: yarım milyondan fazla.

Dönem olarak Amerikan Başkanlar, Biden’ın yakın zamanda Venezuelalılar için yaptığı gibi, büyük göçmenlerin katılımıyla ya da sınır dışı tutulmaya karşı geçici koruma sağlayarak bu sistemlerden gelen baskıyı hafifletmeye çalıştı. Ancak bu yasa dışı göçün süregelen nedenlerini pek etkilemeyen ve bölünmüş işçiyi boşa harcamak için ayrılan kısa vadeli yara bantlarıdır.

Kongre ise ekonomik teşviklerin yeniden ayarlanması için gerekli mevzuatı geçirme konusunda yetersiz olduğunu kanıtladı. 2006’dan bu yana beş büyük göç ıslahat tasarısı oylamayanlara rağmen hem Meclis’ten hem de Senato’dan geçemedi. Adil olmak gerekirse, belki de hiçbir yasama iptali veya çalıştırma emri bu dinamikleri değiştirilemez. Ancak bazı insanlar, izinsiz göçe daha az kaotik, daha az sömürücü ve vicdansız aktörler için daha az karlı hale getirebilecek hedefli önlemler önerdi.

Ulusal Göçmenlik Hakimleri Birliği, göçmen mahkemelerinin sağladığı kaynaklar açısından güçlü bir iddiada bulundu. Şu anda bu mahkemelerde 2,5 milyon fazla dava var ve bunların ortalama işlem süresi dört yıl. Bu birikmiş iş dünyasının halihazırda ülkelerde 700’den az göçmenlik mahkemesi hakimi bulunuyor. Derneğin başkanı Mimi Tsankov’a göre, insan gücü ve vaka yükü arasındaki bu eşitsizlik, birçok göçmenlik vakasının, özellikle de karmaşık sığınma vakalarının çözümlenmesinin yıllar süren temel nedenidir. Tsankov, işlem sürelerini hızlandırmak için mahkemelerin daha fazla hakime, aynı zamanda daha fazla tercümana, kanuni yardımcısına ve hukuk katibine ihtiyaç duyduğunu açıkladı. Verimliliğin sığınmasını hak edenlere fayda sağlar. Diğerleri ise bunun yerine, başvurunun reddedileceğini beklerken Amerika Birleşik resimlerinde yasal olarak ikamet etmek için gereksiz sığınma sunma teşvikini de azaltma diyor.

Akademisyenler arasında başka bir fikir gün yüzüne çıkıyor: Sınır dışı tutulmalar için son tarih. Columbia Üniversitesi’nin tarihindeki suçu Mae Ngai, The Washington Post’taki bir köşe yazısında, Amerika’daki çoğu suçun zamanaşımına uğradığını belirtti. Örneğin, sermaye dışı terör suçları için zaman aşımı süresi sekiz yıldır. Ngai, 1924 Göç yasasından önce göçmenlik politikasının tarihiyle ilgili = = sınır dışı etmelerde zamanaşımının güncellenmesi en fazla beş yıl yazıyordu. Bu genel prensibe geri dönmek, en azından önemli bir sabıka kaydı olmayan göçmenler için, ICE görevlilerinin ve göçmenlik hakimlerinin son dönemdeki izinsiz göçmen akınına odaklanmasına olanak tanımayacak. Son teslim tarihlerinin belirlenmesi aynı zamanda tüm Amerikalılar için çalışma gösterilebilir da iyileştirilebilir çünkü Ngai’nin yazdığı gibi, “kolayca sömürülen ve sonsuza kadar yönetimin dışında yaşayan bir kast dayanıklını engellemede uzun bir yol kat edebilir.”

Amerikan göçmenlik politikasının en ilginç yönlerinden biri, Kongre’nin göçmenlik uygulamalarına yoğun yatırım yapma izni verilmesi, ancak işletmeleri ilk etapta izinsiz işçileri sömürmekten caydırabilecek iş yasalarının dinlenmene yatırım yapmaması. Kongre, ICE ve CBP’nin yıllık bütçelerini 2006’dan 2021’e kadar iki kattan fazla artırdı. Aynı zamanda, işletmelerde suiistimallerin önlenmesinden en fazla sorumlu olan üç federal kurum bütçelerini de korurdu: OSHA, Çalışma Bakanlığı’nın Ücret ve Saat Bölümü ve Ulusal Çalışma İlişkileri Kurulu aslında düz. Şu anda 11 milyon işletmeden sorumlu olan yalnızca 750 Çalışma Bakanlığı müfettişi var. Ücret ve Çalışma Saatleri Bölümü’nün eski yöneticisi David Weil bu yılın başında bana “Kulağa ne kadar saçma gelse de çalışma standartlarının bu ülkelerdeki çok yetenekli bir konu” dedi. İşçilerin çıkarlarını korumak için sürdürülmesi gereken yapıların kitaplarında yer aldığını söyledi; Çalışma Bakanlığı’nın bunları sağlamak için yeterli finansman ihtiyacı var.

İzinsiz göç sorunlarının bu kadar içinden çıkılmaz hale gelmesinin bir nedeni daha var. Geçtiğimiz 20 yılda, göçmenlerle ilgili kışkırtıcı, güçlü ve popüler bir siyasi araç haline geldi ve şu anda veya yakın zamanda görevde olan birçok seçilmiş yetkili, bu tür söylemlerle seçmenleri etkilemek suretiyle kariyerlerini inşa etti. Güce giden bu yol küresel, göçün gerçekleri ve Amerikalıların ve tüketicilerin göz önünde bulundurulması bu tür bir esneklik ne kadar gelişirse olsun, göçle ilgili herhangi bir konuda uzlaşma sağlamalarını zorlaştırıyor. Bu işlemlerin çoğu için, Amerika Birleşik resimlerinde göçün tamamı veya neredeyse tamamının engellenmesi en önemli parlaklıktır.

Her ne kadar Biden yönetimi ve Kongre’deki Demokratlar küresel göç konusunda daha fazla özgürlük gösterseler de, çok ciddi bir ıslahata özgürlükler de pek mümkün değil. Son üç yıllık altyapı ve eğitim kanunları gibi seçmenlerin daha büyük bir kısmının hedeflerine ulaşmaları sağlandı. Ama aynı zamanda mantıklıdır. Seçmenlerin çoğu, hatta Latin kökenli seçmenler bile göçü ekonomi, eğitim, silah politikası ve sağlık alanındaki gelişmelerin en önemli endişeleri arasında diyor. Tanım gereksinimi seçmenler zaten vatandaştır. Çoğu için göç sistemimizi daraltmak bir geçiş sorunu değil.

Demokratlar, ıslahat konusundaki eylemsizlikleri nedeniyle Cumhuriyetçileri suçlamayı seviyorlar ama bu hikayenin sadece bir kısmı. Biden’ın göreve yemin ettiği gün, yönetim, güvence belgesi almak, toplulukları korumak ve “Yarımküre boyunca göçü daha iyi beslenme” için kapsamlı bir göç islahat planını uygulamaya koydu. Bu plan temel alan mevzuatı, haftalar sonra 80 ortak sponsorla birlikte 2021 ABD Vatandaşlık yasası olarak Meclis’e sunuldu. Oval Ofis, Senato ve Temsilciler Meclisi’nin tamamı Demokratların kontrolü altındaydı. Ancak yasa, birkaç mütevazı göçmenlik yasa tasarısı ile birlikte alt komitede sona erdi.

Görünüşe göre Kongre’nin gizli kalabileceği tek göç politikası, daha fazla sınır parası ve ICE baskınlarını finanse etmek. Ancak bu eylemler tek başına Amerika’nın göçlerini asla çözemez. Capitol Hill’de kim ne derse tasarlıyor, göçmenler Amerika Birleşik Devletleri resimlerine girmeyi başarabilirlerse bir güvenlik ve bolca iş bulabileceklerini biliyorlar.

Üstteki Resim: Getty Images’den kaynak fotoğraf.