Emekli, evli, erkek psikiyatristim. Boşanmış, eski bir kadın hastam, tedavinin sona ermesinden 45 yıl sonra yakın zamanda benimle iletişime geçti. yoluyla e-posta yoluyla yazışmaya uygun olur mu? Yoksa “bir kere hasta olan her zaman hastadır” durumu mu bu?— İsim Gizli

Ethist’ten:

İlgili meslekler birlikleri, özellikle eski cihazlarla cinsel paylaşımlar konusunda kısıtlamalara sahip olma eğilimindedir. Amerikan Psikiyatri Birliği’nin net ve dar bir kuralı var: “Mevcut veya eski bir hastayla cinsel aktivite etik dışıdır.” Amerikan Psikoloji Derneği, terapinin sona ermesinden en az iki yıl sonrasına kadar cinsel yakınlığın yasaklandığını ve bu durumda bile bunun yalnızca “en olağandışı denetlenebilir” kabul edilebilir olduğunu söylüyor. Terapist-hasta ilişkisindeki suiistimal potansiyelin göze sunulması, bu kuralların amacı net ortamın korunması, korunmanın korunmasını korumak, mesleğin bütünlüğünü korumak ve etik ihlallere yol açabilecek gri alanların ortadan kaldırılmasıdır.

Ancak onun ve sizden sivil hayattan bahsederseniz, sadece ona e-posta göndermeyi, dostane bölgelerin yaygınlaştığını soruyorsunuz. Sizin için soru, onun zarar görüp görmeyeceği, profesyonel ilişkinizden kazanılan bilgi veya güvenin kişisel ilişkisini gölgeleyip gölgelemeyeceğidir. Evet, profesyonel ilişki üzerinden neredeyse yarım yüzyıl geçti, ancak yine de onunla bir yazışmanın bu barı temizleyeceğinizden emin olmalısınız. Eğer ayrılırsanız, gönül rahatlığıyla e-posta gönderebilirsiniz.

Okuyucular Yanıtlıyor

Önceki soru, yıkıcı bir sırrı elinde tutan bir okuyucudan gelmişti. şifresi yazmıştı: “Çocukken babasının cinsel istismarına maruz kaldım. Bu olay gerçekleştiğinde bundan bahsetmedim. Bugüne kadar ailemden hiç kimsenin bu istismarın ortaya çıkmasından haberi yok. Annem hayatta kaldığıyla evli ve onun yakın ve geniş ailemizin çoğuyla iyi ilişkileri var. Yetişkinliğimde onun ihlallerini kendime saklamayı seçtim. Sadece aile içi işlerden çözüm için değil, aynı zamanda onun verdiği zararın kontrolü adına da bu yola başvurmak. … Yıllar süren terapiden sonra nihayet terapistlerin ve arkadaşlarının tavsiyelerine uydum ve onlarla bağlarımı kestim. Aileme artık onun yanında olabileceğimi söyledim. … Birkaç güvenilir arkadaşım bana tüm bunları aileye anlatmayı düşünmem gerektiğini söyledi. Ailelerinde boş yere dolaşan varsa bilmek isteyeceklerini söylüyorlar. Burada etik yapılacak şey nedir? Ailenin geri kalanını duygusal zarardan korumak için sessizliğini sürdürebilir miyim? Yoksa bunların gerçeğini söylemeyi mi borçluyum?”