Geçen ay, eğlence programı A24 tarafından yeni yayınlanan “Yönetmenler Nasıl Giyinir” kitabının bir ortamı incelerken, film çekimi David Cronenberg’in sözlü bir tam sayfa fotoğrafına rastladım. Bu fotoğraf, Cronenberg’in dağcılık için oluşturulmuş, çevresi saran büyük boy güneş gözlükleriyle resmi olmayan bir kıyafeti vurguladığı 2014 Cannes Sinema Şenlik’te çekildi. Bu beyaz çerçeveli, çerçeve benzeri gözlükler, o zamandan beri yönetmen için özel bir aksesuar haline geldi; Yönetmen bunları Cannes’da o kadar sık sık taktı ki, oradaki uygulamalar bazen onları taktığında alkışladılar. Mayıs ayının sonlarında, sosyal medyada dolaşan bir görüntü, Cronenberg’in son sinema filmi için yapılan ayakta alkışlamanın, güneş gözlükleri için ortaya çıkan tezahüratlarla kısa süre kaçırıldığı anı yakalandı.
İnsanların Cronenberg’in seçimine olan hayranlığını açıklamanın birkaç farklı yolu var. Kırmızı halı görünümünde tamamen uyumsuzluk var. Çok az röportaj yapan Cronenberg’in bunu hiç açıklamadığı bir gerçek var. Ve perdeleri fantastik derecede meme-hazır bir tarz var: Kolayca gittiği bir tartışmadan tatmin olarak geri çekilmek üzereymiş gibi görünme görülüyor.
Bununla birlikte, görünümün daha derin çekiciliği, çevrimiçi sinema tutkunlarının ünlü yönetmenler ve kıyafetler hakkında paylaşım yapma şekli bilen herkes için açık olmalıdır: David Lynch’in “iyi bir çift takip” takıntısı veya Francis Ford Coppola’nın fotoğraflarındaki “çılgınca damlaması” “Apocalypse Now Filmin çekimleri sırasında çekilen ya da Wes Anderson’ın kadife takımlarına olan kalıcı bağlılığının cazibesi. Kameranın kişisel kostüm giymesine gerek olmaması ve görülmelerinin gerekmemesi, kendi sunumlarını daha da ilginç hale getirme ve şüphelenebiliriz ki, daha açıklayıcı. Cronenberg’in renk tonlarına olan ilgimiz auteurizm kadar kimliğiyle de ilgili. Filmin tasarımı olduğu gibi modada da son derece kişisel bir estetik bağlılığa sahip, her şeyi tüketen bir bakış açısının ayrıntılarını ortaya koymasıyla ilgili.
Bu tür terzilik kişiliğini benimseyen ilk film yapımcılarından biri, güzel takım elbiseleri üniformasını belirten Alfred Hitchcock’du; bu, onu halk tarafından süperstar aktörler ve aktrisleri kadar tanınabilir hale gelmesine yardımcı oldu. “Yönetmenler Nasıl Giyinir” başka örneklerle dolu. John Ford, kravat yerine dalgalı pantolonları, açık yakalı gömlekleri ve atkıları tercih ediyordu. (Diğerlerinin yanı Peter Bogdanovich’in sıra ile paylaştığı bu son dokunuş, artık yönetmenlerin nasıl giyindiğine dair ayrıntılı bir klişe olarak bere ve Cecil B. DeMille’in jodhpur’larına rakip oluyor.) Jean-Luc Godard, takım elbiselerini bazen buruşuk normal kıyafet gibi giyiyordu. Kravatlı ve sıklıkla koyu renkli güneş gözlüklü. Erkek giyimi daha az resmi hale geldikçe Woody Allen, tüvitli, sıkı sarılı bir New Yorker’ın üniforması olarak bol haki ve fitilli kadife üzerinde hak iddia etmeye başladı. Spike Lee, Nike spor yayınları, basketbol formaları ve beyzbol şapkaları çevresinde olağanüstü bir kişilik yaratacaktı. 37 yaşında aşırı dozda ölmeden ölmeden önce 40’tan fazla film yönetilen Rainer Werner Fassbinder, kısa, şaşırtıcı düzeyde yoğun hayatı kadar kaotik bir görünüm gelişti; Koşu şortlarından deri ceketlere ve setlerinde leopar desenli takımlara kadar her şeyi giydi. .
Diğer yönetmenler o kadar faydalı bir üniforma benimsiyor ki (Steven Spielberg’in mavi kot pantolonunu, kamyon şoförü memurlarını ve çok cepli kamera yeleklerini düşünün), pratikliği kendi parodisi noktasına kadar aşıyorlar: Filmde kendini bir yürüyüşçü ile safari rehberi arasında bir yerde buluyor, cesur , hazır. herhangi bir yerin ve herhangi bir setin olması için. Spektrumun diğer ucunda kot pantolonlardan tropik gömleklere, eşofmanlardan Kangol şapkalarına kadar her şeyi temaya göre giyinmek olan Quentin Tarantino yer alıyor. Ancak görünüm ne kadar klişe veya ikonoklastik olursa olsun, moda olan Yohji Yamamoto, “Yönetmenler Nasıl Giyinir” filminin sonsözünde, film yapımcılarının hiçbir zaman kendi moda anlayışlarına, bir film setinde olduğundan daha fazla uyum sağlayamadıklarını öne sürüyor. Bunları yapmak için özel bir amaç için seçildik. “Onun yönetmenin bir şeyleri değiştirmek için kendi nedeni vardır” diye yazıyor. “Sinema çekerken doğal ortamlarındalar: Üslupları doğal.”
