Bir besleme makarnanın beslenmesi sessiz tüketimlerinden biri, erken gelmenizdir, genellikle herkesten önce, muhtemelen sıradaki son aşçıların geri tepmeleri ve düşükleri temizlemesi ve sterilize etmesi sadece bir veya iki saat sonra. Oda, ne kadar temiz olursa olsun, daima yağ çözücü ve şarap artığı gibi kokar. Yani, en az ilk espressonuzu, ardından üçüncü ve dördüncüyü patlatana kadar. Burada sizin için bir çeşit güç alanı seçenekleri. Aletleriniz ve en sevdiğiniz tarifelerle dolu dev bir mutfakta yalnızlık getirebileceğiniz türden ilhamın tadını çıkarmak için zaman ayıracaksınız.

Tarif: Ayran Satranç Turtası

O sabahlar, erken gelmemi yemek kitaplarımı inceleme olanağı olarak kullanırdım. Bu kitaplardan bazı ünlü makarna şeflerine aitti, ancak çoğunluk, araştırılan satışlardan ve kütüphanedeki “bedava” kutulardan çıkan hurdalardı. Bunlar, insanların daha önce sözlü alışverişinde bulundukları, sonunda bunları yazıp plastik spirallerle bağladıkları tariflerle doluydu. Bu ciltlerde ilham ve kişisel hikayeler buldum ve çoğu zaman sayfaların arasında el yazısı ile yazılan tariflerde bulunan hurda kağıtlar bulundu.

Daha sonra kendi tariflerim üzerinde çalışmaya başlardım. Dondurucuya atmak için birine veya iki turta kabuğunu açardım ve neredeyse günlük düz dansıma ayranlı satranç turtalarıyla başlardım; burada parçalı koreografisi yapılmış çırpma, doldurma, pişirme, döndürme, soğutmanın genel görünümünün korunacağı.

Çok basit bir tarife olmasına rağmen, bilmeden olayın arka planını oluşturmuştum. Zamanlama çok önemliydi: Hiçbir adımı kaçırmamak, zamanlayıcının koku alma duyusunu alt etmesine izin vermemek, asla genç bir fırıncının kıpırdatmasını kontrol etmek için kapatmayı erken kırmasına izin vermemek. O makarnayla belirli bir mükemmellikten daha azını hedeflemedim. Ben bunu gösteriyordu, o da beni tanıyordu. Üstte çatırtı çıkmadıkça, kenarlar pul pul ve yumuşak, alt kısım ise hem gevrek hem de yumuşak olmadığı sürece bu pek doğru değildi.