Şehrimin modern sanat müzesi Yayoi Kusama’nın bir sergisine ev sahipliği yapıyor. Açılmasından birkaç ay önce arka dergi Hyperallerjik bunu yayınladı: şok yaratan bir makale Yazılarında Afrikalı Amerikalılara korkunç derecede ırkçılar gönderdiklerini söyledi. Suçlu olarak tasvir ediliyorlar ve tuhaf bir şekilde tanımlanıyorlar. Şehrimizdeki gösterinin başlığı “Sonsuz Aşk”. Hiçbir Siyah, “aşk”la ilgili bir dizi izlememeli ve daha sonra Siyahların bu aşka dahil olmadığını keşfetmemelidir.
Ben ve diğerleri, serginin bir parçası olarak ve tanıtım sırasında sergileyicinin ırkçı geçmişinin duyurulmasını istedik, böylece onun arka planını görmek isteyen herkes haberdar olacak. Ayrıca müzeden, sergisinden elde edilen kârın bir kısmı yerel Siyah sanatçılara fayda sağlama projelerine yönlendirmesini istedik.
Sanatçının kendisi yaptı kamuya açık bir özür ırkçılığı için. Müzenin aşağıdakileri yapmaya yönelik etik bir yükümlülüğü var mı? 1. Sergide ve tanıtımda sanatçının ırkçı geçmişini ve özrünü kamuya açıklayın; 2. Gösteriden elde edilen kârlı yerel siyah sanatçılara fayda sağlayan bir program dağıtımı edin; 3. Sanatçıdan finansal olarak siyahi bir kolej veya üniversitenin arka altyapısına fon sağlamasını isteyin.— Catherine Cusic, San Francisco
Ethist’ten:
Sorduğunuz tüm sorunların gündeme gelmesi ve San Francisco Çağdaş Arka Müzesi’nde sergilenen Yayoi Kusama’nın kariyeri, buradaki karmaşıklıkları anlatan büyüleyici bir çalışma. Yaklaşık yarım yüzyıllık bir psikiyatri hastanesinde yaşayan 95 yaşındaki Kusama, fobileri ve fetişleri hakkında yüksek sesle konuşuyor; Bunları ayırmak zor ve genellikle seks içerir.
Çoğu 1960’larda New York’ta geçen anılarında “Siyahlar ana akımın mevcut ayrımcılığa uğruyordu” diye yazıyordu, “ancak onları cinsel oyuncaklar olarak korurme dayanıklı kök salıyordu.” Doğru, orijinal Japonca versiyonunda başka bir karakterin ona, eski yaşadığı bir evin önünde Siyahların birbirleriyle ateşlendiğini gösteren bir satır var. Ancak asıl dava suçluluk değil; bu cinsellik. Hesabın büyük bir kısmı onun sahnelediği seks partileri ve savaş süresi boyunca “çıplak olaylar” hakkındaydı ve Siyah insanların arzuları görülüyor, onları utanmadan egzotikleştirmek ve erotikleştirmekti.
Ve böylece oyunlarından birinin dramatik gelişiminde, vahşi Siyah karakter, kadın kahramana “aşk seçenekleri” sunan tek kişidir. Ancak belki de Kusama’ya karşı açılan davanın ana sergisi, 1980’lerde yayında, ilişkilerla mücadele eden, Çinli bir kadın olan Yanni’nin ve eskort servisinin bölümlerine düşen Henry’nin yeni bir NYU mezununa odaklanan vahşi ve gerçeküstü bir kısa romandır. zengin bir gey müşteri kitlesi için koşuyor. Henry’ye “ırkçı bir ülkede yaşayan” bir Siyah adam olarak sempati duyan Yanni, onun “göz kamaştırıcı güzelliğinden” etkileniyor, ancak o, Siyah erkeğin alışılagelmiş kinayelerini somutlaştırmak yerine çeviriyor. Anlatının tek beyaz karakteri, teslim edilmesi gereken müşteridir; Heteroseksüel Henry’nin kendisini kabusu gibi “görünüşte beliren beyaz et yığını” olarak algıladığı farkedemeyecek kadar aşık ve bencil bir iş adamıdır. Hikaye aralarındaki kayıplarla karşılaşmayı konu alıyor.
