Eylül 2013’te Microsoft’un genel müdürü Steve Ballmer, karanlık bir oditoryumda çalışanlardan oluşan bir kalabalıkla karşılaştı. “Dünyanın en büyük şirketi için çalışıyorsun” diye bağırdı. “Islat şunu!” Ballmer coşkusuyla tanınıyordu. Başka bir şirket dışında çalışanların motivasyonu için kullandığı bar-mitzvah tarzı danslarından dolayı kendisine “Maymun Çocuk” lakabı verilmişti. Daha önce yazılımla ilgili bir sunum yaparken ses tellerine zarar sözleşmesi.
Sarah Mollo-Christensen tarafından okunan bu makaleyi
Öyle bile olsa, orta yaşlı bir şirket yöneticisinin binlerce yaltaklanan çalışan tarafından yaşlanan bir rock yıldızı gibi muamele görebileceği çok az senaryo vardır. Ancak o gün Ballmer gerçekten takdire şayan bir şey yapıyordu: Emekli oluyordu. “(I’ve Had) The Time of My Life”ın açılış akorlarını dinlerken gözleri yaşlarla ayrıştırarak şirket sahnesinden ayrılırken “Microsoft benim için dördüncü çocuk gibi” dedi.
Ballmer’ın emekliliğine bir Viking’in cenazesine eşdeğer bir kurumsal değer kazandırıldı. Ancak pek çok kişi, şirketteki üniversitedeki sınıf arkadaşı Bill Gates’in 14 yıl sonra ayrılmasından yıllar sonra, hemfikir olmadan önce onun ayrılmasının gerekli olduğunu düşünüyordu. Ballmer’ın ayrılma planlarını açıkladığı sıralarda şirketin hisse senetleri fiyatı zamana göre daha düşük bir seviyeye başladı. Medya Microsoft’un “kaybedilen yılı”ndan yakınıyordu. Teknoloji rekabeti yeni pazarları ele geçirirken Microsoft oldukça az değişti. Apple akıllı telefonlara hakim oldu, Google aramada galip geldi ve Facebook gibi geliştiriciler (ki Ballmer dizginleri eline ulaştığında bile yoktu) ekonominin yeni bir sektör eğitimi aldı. Ballmer’ın halefi Satya Nadella’nın gelişmesiyle Microsoft’un hisse fiyatları hızla yükseldi.
Şirket politikalarınin işleri sırasında karşılaştıkları pek çok bilmeceden belki de en önemlisi ne zaman istifa edilmesi gerekir. Bir CEO’nun mirasını güçlendiren manevra budur. Fazla kalmanın maliyeti, özellikle kaçırılan sistemlerin katılımında çok yüksek: Ballmer, iPhone’un icadıyla alay etti ve iş adamlarının klavyeleri olmadığı için onu asla istemeyeceğine inandı. Harvard İşletme Okulu yönetici arkadaşı Bill George, Ballmer’ın gücünü değerlendirerek bana gösterdiğini söyledi: “10. yılda, belki daha öncesinde, yaptığı şey Bill Gates’in uygulamaya koyduğu stratejilere tezahürat yapmak kesinlikle açıktı.”
Son birkaç yılda, Amerikalılar daha uzun süre yaşadıkça, giderek daha fazla kaçınan bir ülkede kariyer, anlamın yükselen kaynak konumuna geldi. Ve şimdi, belki de kaçınılmaz olarak, her türden ve seviyedeki işçi emekliliği erteleyeceklerini söylüyor. Bu özellikle çabalayan ve gayretli kurumsal liderler için geçerlidir; sadece Washington DC’ye bakın. Ancak özellikle kurumsal Amerika’yı insanları yönetmek için, liderlikte gereğinden fazla kalmanın nedenlerini daha da zorlayıcı. Otorite, kişisel asistan, köşe ofis yapılması, ihtiyaç duyulmaması, iltifat, saygı ve doğal ki para var. Amerikalı icra başkanının hissi 2022’de S&P 500 genelinde ortalama 16,7 milyon dolardı. Güç ve tıslama bu kadar yoğun bir şekilde yoğunlaştığında, iş bakış açısı iyi olsa da olmasa da insanlar ona yapışacaktır.
