Allen Wong, bunun ne geldiğini gerçekten anlamaktan önce, zengin olmayı arzuluyordu. Çocukken bu kelimeyi henüz “lüks”, “statü” veya “pahalı şeyler” ile eşitlemiyordu. Zenginliğin ona 85 inç televizyon ve jakuzi, garajda dolaşan tek örnek pembe altın rengi bir Lamborghini, lazerle ateşleyen giyilebilir bir Iron Man kıyafeti giymeyi denediğini – gerçi aslında bunların hepsine katılıyor. şimdi bunu. “Zengin”in salıldığı şey daha basit, daha basit, her şeyden çok bir duyguydu: Acıdan kurtulmak.
Wong’un aileleri yoksulluktan kaçmıştı – bir yerde babası, daha uygun bir ülkelerde bir aile kayıt amacıyla, Guangzhou’dan Hong Kong’a giden suları lisans için bir şekilde tenis toplarını yüzdürme cihazı olarak kullanmıştı. Ancak New York City’de büyüyen Wong, bir ebeveyninin tüm gün boyunca şifalı veri sattığını, diğerinin ise Çin Mahallesi’ndeki bir atölyede kaydedildiğini takip etti. Bir sonraki iş gününün kaybından önce, bir iş gününün hayatta kalması için zar zor zamanları vardı.
“Hayatımın bu şekilde sonuçlanmasını istemedim” dedi bana. “Ailemden yardım almak ve gün ayrıldıktan sonra yalnızca birkaç saat gelmek istemedim. Hayatımın monotonlaşması ve ölene kadar tekrar eden bir döngüde sıkışıp kalmaktan vazgeçtim.”
Daha sonra, 2008 yılında üniversiteden mezun olduktan sonra ailesi sarsıldı. Wong’un babası işinden atıldı, enfeksiyona girdi ve intihar etti; Annesinin bir akıl hastalığı sarmalına düştü. Aniden, Wong’un giriş seviyesi bilgisayar programlama işi hanenin tek gelir kaynağı haline geldi ve dünya genelinde bir mali kriz döngüsü. Her zaman orta sınıf bataklığından çıkmayı, altın bulmayı, asla bırakmadığının yaptığı gibi çalışmak zorunda kalmayacağı tek seferlik bir fikirden yeterince para kazanmayı hayal etmişti. Ancak artık kaygı ve tedavi faturaları biriktiğinden, bu boş hayaller acil ve gerekli olmaya başladı. Böylece hızları arttı. Günün saati çalışmaya başlıyor, işte bu zamanlarda, neredeyse hiç uyum sağlıyorken DIY yazılımının üzerinde duruyor. Bir şeylerin başarılı olması için dua ederek inatla projeler birbiri ardına App Store’a itti.
Sonunda biri başardı: Kullanıcıların evindeki polis tarayıcılarına bağlanmasını sağlayan bir uygulama. Sonra bir tane daha. kaçak kalmasını bile şaşırttı. Akranları ilk West Elm kanepelerine para harcadıklarında, kendi kendini yetiştirmiş bir multimilyonerdi.
Wong günlük işleri yeterince ilginç buluyordu ve meslektaşlarını seviyordu. Ancak kendisini bir patronun kaprislerine teslim etmek, günlerini kurumsallaşmışsın altında bir ev bitkisi gibi kapana kısılmış halde ayaktayken onu rahatsız ediyor; bu ona ait acılarını fazlasıyla hatırlatıyordu. İyi bir yaşam için yeterli para zaten elde edilmiş olsaydı, sözde kariyer ona ne sunabilirdi diye merak etti. bütün noktaÇalışmanın amacı, az önce elde ettiğinden emin olmakti. Böylece, 25 yaşında, 250.000, parlak limon yeşili renginde bir spor araba satın aldı – bunun o kadar da çılgınca bir satın alma olmadığı düşünüldü, çünkü polis tarayıcı uygulaması o zamana kadar tek bir ayda bu miktarda gelir sağlıyordu – ve şunu duyurdu: sonsuza dek emeklilerin bol olduğunu söyledi.
