Nadir görülen dejeneratif bozukluk bozukluğu olan bir iş arkadaşım var. Yıl boyunca zayıflama yavaşladı. Ancak son beş yılda hem sağlıklı hem de fiziksel kapasitesinde daha hızlı bir bozulma yaşadı. Artık işiyle neredeyse her şey mücadele ediyor. Şirket her türlü düzenlemeyi mümkün kılıyor; Son teslim veriliyor, hatalar affediliyor ve mazeretler kabul ediliyor. Sınırlı sayıda çalışan olan küçük bir şirketiz, ancak çoğu zaman hoş davranış ve hizmet süresi nedeniyle, yıllar boyunca hepimiz farklı sistemlerde yardımcı olmaya ve yardım etmeye çalıştık.

günlük ödemelerden yardım basitti; bir kopya çıkarmak, bir dosya almak, arabasına gitmesine yardımcı olmak vb. Son zamanlarda talepler daha sık, yoğun ve hatta kişisel. Hareket kapasitesi daha da kısıtlandığında, kendini ofisine hapsetmiş ve sadece tuvalete gitmek için içeride depolanmıştır. Artık parçaların ve parçaların kesilmesi da bir sorundur. Özel ürünler kullanılmasına rağmen sık sık (her gün neredeyse) o günün ve hatta bazen kendisinin temizlenmesini içeren kazalar meclisi.

Sorunun ayrıntılarını hepimiz ona yardım ediyoruz ancak bunu yapmaya devam etmenin uygun olup olmadığını sorguluyoruz. Bu kesinlikle iş sorumluluklarımızın bir parçası değil ve ne değiştirilmeli konusunda gerekenler gibi sınıflandırılabilir. Hepimiz bu durumun çizgiyi aşıp aşmadığını merak ediyoruz. Eylemlerimizin, onun çalışması düzenli haldeyken olanaklarının boyutlarından ayrılır. Ne yapmalıyız?— İsim Gizli

Ethist’ten:

Meslektaşınızın sağlığının bozulması ya da devam etmesi, makul miktarda almakta haklıydı. (15 veya daha fazla çalışanlı olan şirketler için işlerinin temelleri mevcut yerine getirebilecek hedeflere yönelik makul düzenlemeler de yasal olarak gereklidir.) Engellilere yönelik düzenlemeler konusunda uzman ve Syracuse Üniversitesi Hukuk Fakültesi öğretim üyesi Katherine Macfarlane olarak, Bunun o kadar da özel bir talep olmaması bana şunları söyledi: Meslektaşlarımızın kendine has özellikleri ona zaman uyumlu olabilir. Ve kesinlikle ofisiniz pek çok kişinin yapabileceğinden daha fazla düzenleme yapmış gibi görünüyor.

Ancak finansmanınızın yetersiz kalması, sürdürülebilirliğin gerçeklere uyum sağlamaları ve politikalarının maliyetlerinin çoğunluğu sizin ve meslektaşlarınızın üstlenmesine neden olmalarıdır. kapasitelerinin tükenmesinin devam etmesinin beklenmesi ne makul ne de kabul edilebilir.

Durumunuzu Macfarlane ile tartıştığınızda, o, engelli kişilerin bir pozisyonuna tutunabilmelerinin nedeninin, beraberinde gelen sağlık devasının ihtiyacını duymaları olduğunu belirtti; bu, sağlık devasının fazlasının Birleşik resimdeki bir işe bağlı faydaları bir sonuçlarıdır. resim. Soru, onun için özelliklerini ve belki de kapsamını korurken evde devam ettirilebilecek bir rol bulunamayacaktır; Çıkarmadan yalnızca son bakım yapılacaktır. Yöneticiler, diğer çalışanlara zorluk çıkarmadan, sınırlamalarını aşmanın açıklarının açılması için meslektaşınıza danışsa iyi olur. (Ayrıca İş Konaklama Ağı’na da danışabilirler.) Basitçe amaç, kişinin sağlığına ve onuruna dikkat eden, aynı zamanda işlerdeki diğer kişilerin sağlığına ve onuruna da dikkat etmeyen bir sonuç olması gerekir.

Bonus Sorusu

Babamın edindiği ve biyolojik annesinin yapısı hiçbir zaman öğrenemedi. Çocukken babasının biyolojik annesini bulmak isteyip istemediğini sorduğunda kesin bir hayır verdi; Onu büyüten kadın olan büyükannem onun gerçek annesiydi ve bu onun için yeterince sağlıklıydı. Bir son olarak bu konunun tekrar açılmasında, ileri geri gidiş geliyor ama genellikle yine de “hayır” cevabına ulaşıyor. Savunmasız ve anlayışlı bir itirafta, tekrar reddedilmekten korktuğunu söyledi.

Biyolojik büyükannemi bulabilirim muhtemelen tanışıp onunla konuşmak ve onun bilgilerini öğrenmek isterim. Bunu söylemek beni de korkutuyor ama duygusal isteklerimin yanında konunun etik kısmı da var. Babamın açıkça kaydetmesine rağmen, tabiri caizse aracını kesip onun peşine düşmem yanlış olur mu?— İsim Gizli

Ethist’ten:

Babanın kendi seçimini yapma hakkı var ve sen de kendi seçimini yapma hakkına sahipsin. Ona, büyükannenin varlığını sürdüreceği ve soruşturmadığı sürece öğrendiklerini ona söylemeyerek onun istediğinine saygı duyacağını söylemen en iyisi olacaktır. Onun iznini istemiyorsun; onu bilgilendiriyorsun. Ancak elinizdeyken hassas bir şekilde ilerleyin. Zaten sahip olduğunuz aile bağlarını zorlamak istemezsiniz.

Büyükannenizin hayatta olup olmadığını ve onu alabileceğinizi varsayarsak, iletişimin ücretini istemediğinizi belirtmesi mümkündür; eğer olursa onun mahremiyetine saygı duymalısınız. Aksi halde babanla olan anlaşmayı ona bildireceksin. Bu, eğer o isterse ona onun hakkında bir şeyin anlatılamayacağı anlamına gelmez. Amaç, karar verme hakkından feragat etmeden babanızı kararınızın sonuçlarından korumaktır.

Okuyucular Yanıtlıyor

Geçen haftanın tartışmasında, annesi istifçi olan ve ortaya çıkacak kanser teşhisi konulan kocasının olasılıklarını takip edecek bir okuyucudan gelmişti. Şifresi şunu yazdı: “Annemle benim, onun sayısız akıl sağlığı sorunları nedeniyle gergin bir ilişkimiz var… Annemin şu anki büyük evinde, her oda ve dolabı, her masa üstü ve yüzey – her alan – eşya yığınlarıyla dolup taşıyor. … İstifçilik ve düzenlilik benim için endişe verici hale geliyor çünkü bunun onun devasını engelleyeceğinden ve herhangi bir nedenle evi satmaları gerekirse büyük stres neden olacağından evde. … Ona, dağınıklığı giderilmesiyle ilgili projelerin gönderilmesini ya da ben oradayken odalarla birlikte halletmemiz gerektiğini söylemeyi düşünüyordum. Ama bir yanım bunun benim sorumluluğumun olmadığını hissediyor ve bir yanım da bunun onun ele alınması gereken bir konu olduğu fikrine muhtemelen sıcak bakmayacağının farkındaydı. Lütfen yardım et!”

Etikçi yanıtında şunları kaydetti: “Pek çok ikilem gibi sizinki de hem ampirik hem de performansı değerlendirmeleri içeriyor. Biriktirme bozukluğu, Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı’nda (DSM) belirtilen bir durumlar ve annenizin durumunda olduğu gibi sıklıkla diğer psikiyatrik sorunlarla ilişkilidir. … mutlaka bir akıl sağlığı uzmanıyla iletişime geçmelisiniz. Ve ne kadar dirense de konuya doğrudan annene açmalısın. Bir sorun olması ve istifçiliğinin hem üvey babasının hem de kendi sağlığı için risk oluşturabileceği fark etmesi konusunda onu cesaretlendirin. Ona bunu yönetmeye yardımcı olabilecek terapi biçimleri seçilebilir. Her ne kadar sadık olmasa da, sen ona karşı doğru olanı yapmış olacaksın. ” (Sorunun tamamını ve cevabını tekrar okuyun Burada .)

⬥

Ben de bir istifçi olarak – ama belki de öz bilinçli orijinal yazarın annesinden biraz daha fazla olan ve terapiye yönelik birçok girişimde bulunmuştu biri – Etikçinin tepkisine tüm kalbimle eklendi. En azından evimi daha düzenli tutma gidişatının ilerlemesi, genellikle dağınıklığımın başkalarını riske atıp görebildiğim zaman geldiği yerdem. Benim için “karmaşıklığımı”, diğer insanları o kadar etkilemediği birkaç alanla sınırlama mümkün oldu. Karmaşam benim için hala verici dağılımı ve orijinal yazar, annesinin büyük miktarda küçülmeyle karşı karşıya kalabilmesi ve bir miktar empatiyi takdir edebileceğini hatırlamaya çalışmalı. — Kate

⬥

İki istifçi tarafından büyütüldüm ; Büyük Buhran’ın ürünleri olduğu, evdeki eşyanın kendine özgü bir değeri veya potansiyel olabileceği düşünülüyordu. Ortam tam bir kaos, düzenlilik ve maalesef kirlilik içindeydi. Çocukken küçük temizlemeye ve sipariş vermeye çalışırdım — sadece çabalarımın boşalması için. Ve sonra yazarın korktuğu gibi, annemle babam bir yıl arayla öldüler ve bu felaketi bana bıraktılar. BEN yaptı temizliğe kızıyorum. Bu benim sorumluluğumda değildi. Annemle babasının ayrılma isteğinin acı ve öfke durumu değerlendirilir. Bu yazara tavsiyede bulunamam; Sadece bunun sonucunda ki, keşke ailem ölmeden önce annemin yanında olsaydım, aile olarak durumu daha duyarlı ve tüm duygularımıza saygı duyarak çözebilseydik. — Pauline

⬥

Annem de istifçidir. Bunun bir kısmı karmaşık bir kıtlık çocukluğundan geliyor gibi görünüyor; bunun bir kısmı “buradayım!”ı tesisten bekleniyor gibi görünüyor. Muhtemelen annemin istifçiliğinin varlığını doğruladığına inanılmıştır. Bu nedenle yardım etme çabalarım pek hoş karşılanmadı. En iyi tavsiyem: Ziyaretinizde bir otelde veya Airbnb’de kalın ve onu rahat bırakın. — Lisa

⬥

Zamanın yaklaşık yüzde 90’ı, Etikçinin tavsiyesine uyulması ama bu yanıt ölçüsünde büyük yanlıştı. Bir çok insan koleksiyonuculuğu sever. Öğelerin çoğunun ortalama bir insan için anlam ifade etmesi halinde, bireylerin ömrü boyu tatmin ediciliği sağlanır. Kişinin toplamasına veya biriktirmesine izin vermesi, sonra öldüğünde bununla ilgilenin. Aile üyelerinin eski kibrit programları, mısır gevreği programları, Bebek Beanie’leri, küçük oyuncak bilgileri ve diğer ilgili “çöp” koleksiyonlarını atladıktan sonra insanların yaşama arzularını kaybettiğini gördüm. — Dennis

⬥

Bir kişinin eşyalarından kurtulamadığında Ölen bir sevdiğinden söz ediyorsa, o kişiyle ilgili olası anılarını kaybedeceğinden korkmak. (Babam küçüldü ve eyaletin diğer ucuna gitti ama ölen annemin tüm eşyalarını yanında getirdi.) Sevilen başka biri hastalandığında birinden dağınıklığı toplamasını istemek sadece duygusal olarak yüklü stres katıyor. Mektubu yazan kişi, üvey babası için daha güvenli bir ortam sağlamak amacıyla annesine bu yazdıkları bazılarına bakamayacağını sormalı ve bu eşyaların saklanmaya değer bir kısmını seçmeli. Bu şekilde annesi en değerli şeyleri saklarken, kocasını da koruyabilir. — Beth