Haziran ortasında güneşli bir sabahtı ve Paris’in hemen dışındaki Seine-Saint-Denis’te Yaz Olimpiyatları için atletlerin yaşadığı köy, gerçekte inşaat halindeydi. İşçiler baretler ve sarı yelekler giyerek ter döktü ve boş alanı gözetledi. Şiddetli konut projelerinin ortasında inşa edilen köy, nehir boyuncaki 128 dönümlük alana yayılıyor. Hoş ama sıradan birkaç düzine yeni, çoğu bej renkli, ahşap çerçeveli apartmanlar dağılıyor, Seine Nehri ağaçların arasından bir yürüyüş yoluna dökülüyor. Luc Besson’un dönüştürülmüş bir enerji santralindeki eski sinema salonu kompleksi, ölçüde sporcuların yemekhanesine dönüştürüldü. Yan, şu anda bir spor salonuna ev sahipliği yapan, tamamen yenilenmiş ve badanalı başka bir enerji santrali, Oyunlar sonrasında Fransa Bakanlığı’nda 2.500 memur için ofis alanı haline gelecek.
Muhabir yorumlarıyla birlikte bu makaleyi birleştirir
Her birkaç yılda bir, başka bir Olimpiyatta küresel bir hikaye yeniden canlanıyor: Oyunlar, ev sahibi şehirlerin altyapı ve pazarlama yeniden geliştirme projelerini hızlandırmasının bir şekilde anlatılıyor. Ancak bu hikayede bozulma şaşırtıcı derecede az kanıt var ve bunun tersini öne süren çok sayıda örnek var. 2004 yılında çok az Yunanlının oynadığı sporlar için beyaz fil arenalarına para harcayan Atina, ulusal bir gurur patlaması yaratan ancak borçları, Avrupa çapında dalgalı etkilerle ekonomik bir olgunun alevlenmesine yardımcı oldu. Rio, 2016 yılında kendisine dev bir parti düzenledi, ardından Olimpiyat Köyü’nü ödüller olarak satmak zorunda kaldı.
Ev sahibi şehirler için sonuçlar o kadar şüpheli ki, bazı kullanılan New York’un aslında ki2012 Yaz Oyunları’na ev sahipliği yapma yarışmasını Londra’ya kaybettiği için kazandı. New York belediyesi başkan yardımcısının başkanlığındaki bir ekip, şehir tekliflerini hazırlarken, Olimpiyatlardan sonra parklara, konutlara ve ofis kulelerine dönüştürülebilecek ev haritasını çıkardı. Londra Oyunları’nda, New York zaten planlarını az çok uygulama koydu ve milyarlarca doları küresel bir durgunluğa dönüşen kısa ömürlü bir spor etkinliğine yönlendirmek zorunda olan sahilin geniş alanlarını gençleştirdi.
Eski New York belediye başkanı Michael Bloomberg (ortada), New York’un 2012 Olimpiyatları adaylığına hazırlık amacıyla bir tasarım yapmayı inceliyor. New York sonuç olarak Londra’ya yenildi, ancak Bloomberg yine de park ve konut planlarının çoğunu uygulamaya devam etti ve bazılarının aslında gerçekte sahip olduğu “kazandığını” iddia etmesine yol açtı. Kredi… Ramin Talaie/Corbis, Getty Images aracılığıyla
Farklı bir dönemde – Olimpiyatları düzenlemenin maliyeti bazı orta büyüklükteki ulusların GSYİH’ına yükselmeden ve atletizm yoluyla dünya uyumunu teşvik etme hayali bir dizi terörist saldırı (Münih, 1972) ve doping skandalları (sizin tercihinizi seçin) nedeniyle paramparça olmadan önce. Oyunlar), boykotlar (1980’de Moskova, 1984’te Los Angeles) ve bombalamalar (1996’da Atlanta) – Roma (1960) ve Tokyo (1964) gibi savaş sonrası şehirler, bu olayın yeni ekonomileri ve toplumları için açılacak partileri olarak kullanıldılar . 1950’lerde ve 60’ların başında Japonya, Tokyo’yu şık yeni bir başkente dönüştürdü ve Kenzo Tange ve Yoshinobu Ashihara gibi öncü mimarları, yeniden doğan ülkenin en ileri büyümeleri ve tasarımını sergileyen Olimpiyatları yetiştirmek için görevlendirildi.
