20 yıllık nostaljinin dönüşünü tuhaf ve gelişir. Yabancıların tarzlarında eski halinizin versiyonlarını görüyorlar. Yıllar süren ben de geçmiş zevkleri denedim: Zil altılar, orta yüzyıl midi elbiseler, dar küçük sigara pantolonlar (“Komik Yüz”deki Audrey Hepburn’ü düşünün), kadife eşofmanlar (kumarhane emeklemeleri, power walkerlar gibi) giydim. ve TV gangsterleri) ve bana bir golf kulübünde toplanan çeşitliliği veren şık polo tişörtler. Şimdi bu bakışların onun biri yine yaşadığım New York sokaklarında. Diğer tüm imkanlar benim 19’umdaki havalı doppelgänger’ım, ancak şimdi elektronik sigara taşımaları ve Y2K modası geri dönmek için onları TikTok fenomenlerine daha az ve daha çok Web 2.0 korsanlarına benzeten çapraz askılı postacı taşımaları taşıyorlar. 35 yaşına yeni girdiğim sistemleri kullandım mı? Nemlendiriciye devam etmek ve cinsel ilişki konusunda endişeler oluşuyorum. Ben de genel olarak iltihaplıyım. Her türlü tik tak eden saatin bilincinde olarak, tarzını esnetmeyi ve ilk kez çok kısa, çok dar kıyafetleri giymeyi düşünüyorum. Şimdi değil miydin ne zaman?
Ve doğum gününden iki gün sonra, haziran günü, orta yaş öncesi krize benzer bir yerde, nostaljik bir forma satın aldım: Dawn Staley’in 1996 Olimpiyat basketbol formasının kiraz kırmızısı yeniden basımı, Mitchell & Ness şirketinden satın alındı. vintage özelliklerda bulunmaktadır. Staley ve benim büyüdüğümüz Philadelphia’daki mağaza mağazasına gitti. Onu büyük beden satın aldım, dolayısıyla onu bir jarse elbise gibi taşıma seçeneğim olacak; o uyumsuz melezlik, ben gençliğimin ilk yıllarında popülerdi.
Piyasadaki pek çok forma, çağdaş profesyonel sporcuların giydiği formaların standart kopyalarıdır. Bunlar bugünkü amblemlerdir: Aktif yıldızları desteklemek, mevcut durumdaki bağlılık yemini etmek için bir tane takarsınız. Gerileme formları ise postmodern kıyafetlerdir; Her türlü referansı çağrıştırıyor ve zaman ve değişime ilişkin bilgileri kodluyorlar. Tek, dosya gömlek, belirli bir sporcunun çağları boyunca elde ettiği başarıları ve onun içinde hareket eden uzuvlarını akla getiriyor: Aşağı doğru inen şut saati. Sert paslar. Mucizevi yakalamalar. Oyunun kazananları, acı kaybedenler. Kan, yırtık, nem emici kumaşa sıçradı. Kapılar ve şampiyona pencereleri açılıp kapanıyor. Hayırlı başlangıçlar, veda turları.
Retro bir forma, verilen kişiye bir nevi spor tarihi olduğunu, pek çok konuştuğunu ve güzel hava hayranlarının güncellik önyargılarına aldırmadığını gösteriyor. eski konser tişörtlerinin müzik severleri geçmişe götürmesi gibi, bu giysiler de benzer bir bumerang etkisine sahip, geçmişten geçenlerin boyunlarını büküyor ve onları biçimlendirici anılara geri döndürüyor. Ne zaman yaptığı bir Allen Iverson Philadelphia 76ers forması görsem ( Dikişli saten siyah), 2000’li yıllardaki 20’li yaşlarındaki kuzenimin Iverson’ın kırmızı maç yaptığı bir alana gizlice müdahale edildiğini durdurdu. saç örgülü. (Ne yapmak için: Flört etmek mi? Numaranı almak mı?) Arada sırada o eski gömlekleri alışverişi ve onun bordo rengi bir Bentley’le durma hayali düşünme geliyor.
Dawn Staley aynı zamanda bir memleketin kahramanıdır. Kuzey Philadelphia’da lisede basketbol oynadı ve ardından mezun olduğum Temple Üniversitesi’nde sekiz yıl antrenörlük yaptı. Çocukken Center City Philly’de ona benzeyen bir duvar resminin yanında geçerdim. Nispeten az sayıda kadın, oyunculuk kariyerlerinden kalma eski formaları ödüllendiriliyor, bu nedenle Staley’i geçirmek özel hissettiriyor: Bu, cinsiyet ve yaş durumu ebediyen, kaçınılmaz olarak değişir, çifte standartlar ve hiçbir zaman ortaya çıkmanın iş tekliflerine uyanma sıcaklığı birdir. Gelmek. Bu, Staley’nin lise fenomeninden üniversitede basketbolcuya, ardından Olimpiyat sporcusuna, ardından WNBA All-Star’a, ardından NCAA şampiyonluğu kazanan strateji uzmanına ve dört kez Naismith Yılın Koçu’na kadar kariyer üyelerinden biri olduğunu düşünmenin bir yolu. Onun gerilemeleri açılıp kapanmasını ve sonra tekrar açılmasını temsil ediyor.
